Ik heb een haat-liefde verhouding met Twitter. Letterlijk.

Ik hartje Twitter

Als tweede scherm bij Ik vertrek, de Rijdende Rechter en natuurlijk het songfestival. De beste grappen in een sneltreinvaart. En zoals gisteren net na de twee harde knallen. Je plaatst de vraag met wat waren dat voor knallen en direct krijg je reacties. Met dezelfde vraag, maar ook met antwoorden. Dan ben ik echt dol op Twitter.

Niet leuk

Niet leuk vind ik het als heel Twitter op één iemand los gaat. Wie dat ook is. Diederik Samson, of Sylvana. Je kent het wel. Ik vind dat te makkelijk. En te negatief.

Ik wil niet zeggen dat je alleen maar blij en positief moet zijn op Twitter, maar het massale aanvallen en de massale negativiteit vind ik niet leuk. Gelukkig hoef ik het allemaal niet te lezen. Dat weet ik heus.

Interactie top

Het reageren op tweets, de interactie met bekende en onbekende mensen vind ik heel mooi.

Dat er iemand op zoek is naar een speciaal ontbijtbordje als cadeau voor zijn bejaarde vader. Dat ik dan in de kast heb staan, en door Twitter dus 2 mensen blij kan maken. Of gewoon zoeken op de hashtag #dtv of #durftevragen en kijken of je iemand kunt helpen. Ook mooi. Ik denk dat Twitter hiervoor bedoeld is. Niet om commercieel te roeptoeteren en anoniem te schreeuwen.

Ik twitter wel,  ik twitter niet

Ben er wel, maar soms ook even niet. En dat mag.

En dan verschijnt er een tweet vanochtend:

Hier word ik oprecht blij van! En dan worden er opeens allemaal bedrijven in het zonnetje gezet. Zo maar. Dat vind ik mooi! Want wat voelt het fijn om een positief bericht over jouw product of dienst te lezen! Toch?